Międzynarodowy Certyfikat Ubezpieczeniowy (popularna nazwa pochodzi od koloru dokumentu – chociaż od 2023 jest już biała); dokument uznawany jest przez rządy państw, których Biura Narodowe (w Polsce jest to Polskie Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych) należą do Systemu Zielonej Karty, za dowód istnienia ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zgodnie z prawem ubezpieczeniowym obowiązującym w ich kraju; System Zielonej Karty zrzesza obecnie 45 Biur Narodowych.
To dokument potwierdzający objęcie ochroną ubezpieczeniową w zakresie OC na obszarze poza UE, a należącym do Wielostronnego Porozumienia. Zielona Karta jest wydawana w firmie, w której wykupujemy OC, zazwyczaj bezpłatnie. W niektórych firmach Zielona Karta jest dodatkowo płatna – kilkadziesiąt złotych. Wykupienie Zielonej Karty samodzielnie w innej firmie, w której nie posiadamy OC może być bardzo drogie.
Zielonej Karty nie musimy posiadać we wszystkich państwach Unii Europejskiej oraz w / na:
- Andorze,
- Bośni i Hercegowinie,
- Czarnogórze,
- Gibraltarze,
- Islandii,
- Liechtensteinie,
- Monako,
- Norwegii,
- San Marino,
- Serbii,
- Szwajcarii,
- Wielkiej Brytanii,
- Wyspie Man,
- Wyspach Normandzkich,
- Wyspach Owczych.
Zielona Karta jest konieczna w następujących krajach:
- Albanii,
- Azerbejdżanie,
- Białorusi,
- Iranie,
- Izraelu,
- Macedonii Północnej,
- Maroko,
- Mołdawii,
- Rosji,
- Tunezji,
- Turcji,
- Ukrainie.
Brak Zielonej Karty może skutkować obowiązkiem wykupienia OC granicznego, które może być drogie. Jeśli wybierasz się do kraju, w którym nie potrzebujesz Zielonej Karty, sprawdź, czy po drodze nie będziesz przejeżdżał przez jeden z powyższych krajów – przykład: Podróż do Grecji przez Albanię.
Interesujące? Udostępnij!